De Heer sprak: Het is niet goed dat de mens alleen is, Ik zal een helper voor hem maken die bij hem past. Toen vormde Hij uit aarde alle in het wild levende dieren en alle vogels, en Hij bracht die bij de mens om te zien welke namen de mens ze zou geven: zoals hij elk levend wezen zou noemen, zo zou het heten. De mens gaf namen aan al het vee, aan alle vogels en alle wilde dieren, maar hij vond geen helper die bij hem paste. Toen liet God, de Heer, de mens in een diepe slaap vallen, en terwijl de mens sliep nam Hij een van zijn ribben weg; Hij vulde die plaats weer met vlees. Uit de rib die Hij bij de mens had weggenomen, bouwde God, de Heer, een vrouw en Hij bracht haar bij de mens. Toen riep de mens uit: ‘Eindelijk een gelijk aan mij, mijn eigen gebeente, mijn eigen vlees, een die zal heten: vrouw, een uit een man gebouwd.’ Zo komt het dat een man zich losmaakt van zijn vader en moeder en zich hecht aan zijn vrouw, met wie hij één van lichaam wordt.

Gelukkig ieder die ontzag heeft voor de Heer en de weg gaat die Hij wijst: Je zult eten wat je werk opbrengt, geluk en voorspoed vallen je toe. Je vrouw als een vruchtbare wijnstok in het midden van je huis, je kinderen als jonge olijfbomen in een kring om je tafel. Ja, zo wordt gezegend de man die ontzag heeft voor de Heer. Verheug je in de voorspoed van Jeruzalem, alle dagen van je leven. Verheug je in de kinderen van je kinderen. en de vrede over Israël!

Broeders en zusters, wij zien hoe Jezus die voor korte tijd lager dan de engelen geplaatst was opdat zijn dood door Gods genade iedereen ten goede zou komen – vanwege zijn lijden en dood nu met eer en luister gekroond is. Want om vele kinderen in zijn luister te laten delen achtte God, voor wie en door wie alles bestaat, het passend de bereider van hun redding door het lijden naar de uiteindelijke volmaaktheid te voeren. Hij die heiligt en zij die geheiligd worden hebben een en dezelfde oorsprong, en daarom schaamt Hij zich er niet voor hen zijn broeders en zusters te noemen

In die tijd kwamen er Farizeeën die Jezus vroegen: 'Staat het een man vrij zijn vrouw te verstoten?' Daarmee wilden zij Hem op de proef stellen. Hij ant­woordde hun met een wedervraag: 'Wat heeft Mozes u voorgeschreven?' Zij zeiden: 'Mozes heeft toegestaan een scheidings­brief op te stellen en haar weg te zenden.' Doch Jezus ant­woordde hun: 'Om de hardheid van uw hart heeft hij die bepaling voor u neerge­schreven. Maar in het begin, bij de schepping, heeft God hen als man en vrouw gemaakt. Daarom zal de man zijn vader en moeder verlaten om zich te binden aan zijn vrouw en deze twee zullen een vlees worden. Zo zijn zij dus niet langer twee, een vlees als zij geworden zijn. Wat God derhalve heeft verbonden, mag een mens niet scheiden.' Thuis ondervroegen de leerlingen Hem nogmaals daarover. Hij sprak tot hen: 'Wie zijn vrouw wegzendt en een ander huwt, maakt zich tegenover haar schuldig aan echtbreuk. En wanneer zij haar man wegzendt en een ander huwt, begaat zij echtbreuk.' De mensen brachten kinderen bij Hem met de bedoeling dat Hij ze zou aanraken. Maar bars wezen de leerlingen ze af. Toen Jezus dat zag, zei Hij verontwaardigd: 'Laat die kinderen toch bij Mij komen en houdt ze niet tegen. Want aan hen die zijn zoals zij behoort het Koninkrijk Gods. Voorwaar, Ik zeg u: wie het Koninkrijk Gods niet aanneemt als een kind, zal er zeker niet binnengaan.' Daarop omarmde Hij ze en zegende hen, terwijl Hij hun de handen oplegde.

      "Wat God derhalve heeft verbonden, mag een mens niet scheiden." Deze uitdrukking "gaat over de grootheid van het huwelijk en over de morele kracht van het gezin". Wij wensen vandaag de dag een dergelijke grootheid en een dergelijke waardigheid voor alle echtgenoten van de wereld; wij wensen een dergelijke sacramentele en morele kracht voor alle gezinnen. En wij vragen het voor het welzijn van de mens! Voor het welzijn van elke mens. De mens heeft geen andere weg door de mensheid heen dan door het gezin. En de familie moet geplaatst worden aan de basis zelf van elke inspanning opdat de menselijke wereld steeds menselijker wordt. Niemand kan ontsnappen aan deze genegenheid: geen maatschappij, geen volk, geen systeem, noch de staat, noch de Kerk, zelfs geen individu.       De liefde die man en vrouw verbindt als echtgenoten en als ouders, is tegelijkertijd gave en gebod. (...) De liefde is een gave: "De liefde komt van God. Iedereen die liefheeft is uit God geboren, en kent God" (1Joh 4,7). En tegelijkertijd is de liefde een gebod, het grootste gebod (...): "U zult de  liefhebben" (Mt 22,37-39). Gehoorzamen aan het gebod van de liefde wil zeggen alle verplichtingen van het christelijke gezin verwerkelijken. Uiteindelijk komt het allemaal neer op dit: huwelijkse trouw, eerlijkheid, verantwoordelijk ouderschap en opvoeding. De "kleine kerk" -de thuiskerk- verwijst naar de familie die leeft volgens de geest van het gebod van liefde: zijn innerlijke waarheid, zijn dagelijkse inspanning, zijn geestelijke schoonheid en zijn kracht. (...) Als God boven al het andere geliefd wordt, dan bemint de mens  en wordt bemind door de hele volheid van de liefde die voor hem toegankelijk is. Als men deze onscheidbare structuur vernietigt, waarover het gebod van Christus spreekt, dan zal de mens zich losmaken van zijn diepste wortel, zal zijn wortel van volheid en waarheid, die voor hem essentieel zijn, verliezen. Wij bidden ten gunste van alle christelijke gezinnen, van alle families van de wereld, dat deze volheid en waarheid van de liefde toebedeeld zal worden, zoals het gebod van Christus het oproept.

Toen gebeurde het dat Job het volgende antwoord gaf: Ik weet, dat Gij alles vermoogt, En geen uwer plannen wordt verijdeld. Ja, wie zou de Voorzienigheid duister maken Door woorden zonder verstand? Ik heb dus zonder inzicht gesproken, Over dingen, te wonderbaar voor mijn begrip! Door horen zeggen heb ik van U vernomen, Maar thans heeft mijn eigen oog U aanschouwd: Daarom herroep ik, wat ik gezegd heb, En doe ik boete in stof en as! En de Heer zegende het verder leven van Job nog meer dan het vroegere: hij kreeg veertienduizend schapen en zesduizend kamelen, duizend koppel runderen en duizend ezelinnen. Ook kreeg hij twee maal zeven zonen en drie dochters; de eerste noemde hij Jemima, de tweede Kesia en de derde Kéren-Happoek. In heel het land werden geen vrouwen gevonden, zo schoon als de dochters van Job; haar vader gaf haar een erfdeel evenals aan haar broers Daarna leefde Job nog honderd veertig jaar, en mocht niet alleen zijn kinderen aanschouwen, maar ook zijn kleinkinderen tot in het vierde geslacht.

Leer mij goed oordelen en onderscheiden, ik heb vertrouwen in uw geboden. Het was goed voor mij dat ik vernederd werd, zo leerde ik uw wetten kennen. Ik weet het, Heer, uw voorschriften zijn rechtvaardig, en u vernederde mij in uw trouw. Zoals Gij bepaald hebt, zo is het voor immer, want al wat bestaat dienst U. Ik ben uw dienstknecht: ach, geef mij verstand, opdat ik uw vermaningen moge begrijpen. De uitleg van uw woorden geeft klaarheid, geeft wijsheid aan wie onervaren is

In die tijd keerde de tweeënzeventig vol blijdschap terug en zeiden: 'Heer, zelfs de duivels onderwerpen zich aan ons door uw Naam.' Hij zeide tot hen: 'Ik zag de satan als een bliksem­straal uit de hemel vallen. Ik heb u macht gegeven om op slangen en schorpioenen te treden, te heersen over heel de kracht van de vijand; en niets zal u kunnen schaden. Toch moet ge u niet verheugen over het feit dat de duivels aan u onderwor­pen zijn, maar verheugt u omdat uw namen staan opgetekend in de hemel.' Op dat uur jubelde Hij het uit, vervuld van de heilige Geest, en sprak: 'Ik prijs U Vader, Heer van hemel en aarde, omdat Gij deze dingen verborgen hebt voor wijzen en verstandigen, maar ze hebt geopenbaard aan kleinen. Ja, Vader, zo heeft het U behaagd. Alles is Mij door mijn Vader in handen gegeven. Niemand weet wie de Zoon is tenzij de Vader; en wie de Vader is tenzij de Zoon en hij aan wie de Zoon het wil openbaren.' Daarop keerde Hij zich naar zijn leerlingen afzonderlijk en zei tot hen: 'Gelukkig de ogen die zien wat gij ziet. Ik zeg u: Vele profeten en koningen verlangden te zien wat gij ziet, maar zij hebben het niet gezien; en te horen, wat gij hoort, maar zij hebben het niet gehoord.'

Nederigheid is de leermeester van alle deugden, het onwankelbare fundament van het hemelse bouwwerk, het prachtige geschenk van de Verlosser zelf. Wie de zachtmoedige Heer wil navolgen, niet in de verhevenheid van zijn wonderen, maar in de deugd van geduld en nederigheid, zal alle wonderen kunnen verrichten die de Heer heeft verricht, zonder het risico van verhevenheid. (...) Als een wonder in onze aanwezigheid wordt verricht, is het niet het wonder van de tekenen dat de maker ervan in onze ogen achtenswaardig moet maken, maar alleen de schoonheid van zijn leven. We moeten niet vragen of de demonen aan hem onderworpen zijn, maar of hij de ledematen van de naastenliefde bezit die de apostel opsomt. Het is dus een groter wonder om de begeerte uit het eigen vlees te verdrijven dan om de slechte geesten uit het lichaam van een ander te verdrijven. Het is een prachtiger teken om door de deugd van het geduld de woeste bewegingen van de woede te beteugelen dan om de krachten van de lucht te beheersen. Het is beter om de verslindende beten van droefheid uit het eigen hart te weren, dan om de ziekten en lichamelijke koortsen van anderen te verjagen. Tenslotte is het in vele opzichten een nobelere deugd, een subliemere prestatie, om de pijnen van de eigen ziel te genezen, dan die van het lichaam van anderen. Hoe hoger de ziel boven het vlees staat, des te verkieslijker is haar redding. Hoe meer haar substantie de overhand heeft in voortreffelijkheid en prijs, des te ernstiger en rampzaliger zou haar ondergang zijn. Over lichamelijke genezingen wordt tot de gezegende apostelen gezegd: “Verblijdt u niet dat demonen u onderworpen zijn”. (Lc 10,20) Het was niet hun eigen kracht die deze wonderen verrichtte, maar de deugd van de Naam die zij aanriepen. En dit is de reden waarom zij worden gewaarschuwd om noch gelukzaligheid noch glorie op te eisen voor wat alleen door de kracht en de deugd van God wordt bereikt, maar alleen voor de intieme zuiverheid van hun leven en hart, die het verdient dat hun namen in de hemel worden opgeschreven.